Het episch dierdicht Van den Vos Reynaerde, geschreven in het Middelnederlands in de 13e eeuw, geldt als een hoogtepunt in de Nederlandse middeleeuwse literatuur. Het epos verhaalt van de schurkenstreken van Reinaert de Vos, die zo listig is dat hij iedereen weet beet te nemen. Deze vertaling uit 1885 is van Julius de Geyter. Uit zijn inleiding: Reinaart de Vos, dat meesterstuk onzer Letterkunde, bestaat uit twee deelen: het eene, dat men gewoonlijk het eerste boek noemt, is omtrent den jare 1250 in Vlaanderen geschreven door een man van genie; het zoogenaamde tweede boek , ongeveer 150 jaren later waarschijnlijk ook door een Vlaming opgesteld, is nauwelijks het werk van een man van talent. De eerste onzer beide dichters, zooals d'eposschrijvers immer deden, had al d'avonturen van zijnen held bijeengezameld, er met een meesterhand de grondstof uitgegrepen, en ze tot een kunstjuweel verwerkt. Naar zijn eigen oordeel, was zijn gedicht gansch de geschiedenis van Reinaart, wat er dan ook over dezen nog meer was geschreven of in den mond des volks voortleefde. Onze tweede schrijver, anderhalv' eeuw nadien, heeft nu juist dat overtollig g...

Poetry, Myths/Legends, Animals, Fiction, Literature, Satire